Three or four months before ako umuwi, I've heard about this product in the market that caused so much hype sa Pinas, at hindi ko matiyak that time kung ang Pinas lang ba ang lubhang nadala at na praning magkaroon nito. Well, honestly I didn't give a fuss about it at that point. I was thinking na siguro ang produktong tsinelas na iyon ay talaga namang ipinagyayabang ang quality, beauty, style, fashion at comfort sa mga paa natin at sa katawan as a whole. And I must admit that I, too, was close to trying it. At nasabi ko sa sarili ko na i-check itong tsinelas na ito pag uwi ko, see what's the fuss was all about, then buy myself a pair if meron itong magandang epektong hatid sa panlabas kong tanawin.
Then I met 'em and touched 'em up close and personal and, ilang sandali pa lang, tumaas ang kilay ko at biglang binuhusan ng isang toneladang tubig ang kanila lang ay nagbabagang excitement. At di ko mapigilan ang sarili kong magtanong ng "what the heck?" Yes, it's soft and comfy for the feet, at kung kalidad ang pag-uusapan, di hamak na mas angat nga ng maraming baitang ang kinababaliwang tsinelas na to. Pero, the heck, stunted pa sa unano pagdating sa glam! Bili na lang ako ng Wintan eh! Kahit mababa ang kalidad, comfy naman.
Ang isang produkto, kung nangangarap magbenta ng mahal dahil pilit nilang mapabilang sa mga branded, dapat hindi lang kalidad ang iniisip. They should also consider the other equally good benefits na hinahanap ng mga mamimili.
Yan ang birit ko sa mga produktong may intensyon na gawing pang pasyal at pang social gatherings ang dapat sanay pang-bahay lang. But I think that's not really the true purpose that the maker of this product wanted to convey, at lalong hindi yan ang mensahing nais ihatid ng mga endorsers ng produktong ito. I think what's happening around us now ay resulta ng maling intrepretasyong naproseso ng mga tao. Lalo na ng mga Pilipino.
Ewan ko lang kung pati sa ibang bansa ay sobrang na hype din at parang mababaliw kung hindi makapagsuot ng tsinelas na 'to, na para bang kasabay ni Adan ang pagkalikha ng tsinelas.
Tagapaglikha:
"Sa araw na ito, lilikhain ko ang nilalang na siyang mangangalaga sa lahat nang kayaman sa mundong ito."
At nilikha si Adan.
Adan:
"Panginoon, gusto ko ng tsinelas."
Ang taray!
Pero, I'm pretty darn sure tha't what's happening here sa Pinas, well, sa metropolitan areas to be specific. Dahil naman kaya sawa na ang mga ito kasusuot ng tik-taks, sandals, at high heels? Hindi hype lang? Hmmmmm, what an oddity. Kelangan pang dumating sa buhay natin ang brand na ito para magising sa katotohanang matagal na pala tayong sawa sa sapatos?
Kadalasan 'pag ang Pinoy nag-iisip, exag ang kinahihinatnan. Take this one: karamihan, kung hindi man lahat, sa mga na HIT BY STORM ng produktong ito, nag-iisip na dahil branded ang tsinelas na ito at mga head of states at famous celebs ang sumusuot at nag endorse, ay pilit pinapauso ang mamasyal sa mga matataong lugar nang naka tsinelas lang kahit parang pang red carpet o pang rampa sa runway ang mga suot. Pilit pinaghalo ang urbanidad at pagsasaka sa bukid. Ano yan, 2-in-1? Hayan tuloy, tingnan nyo nga sarili nyo sa salamin pag nag window-shopping kayo. I'm sure, kahit pustahan tayo, ang makikita mo ay isang taong no more than an ancient farm worker dressed in modern time and is lost in a metropolitan jungle. Promise! Kahit ipusta ko pa pati ninang ko.
At ano ito? Nakikipagpilahan pa sa mga booths? At in fairness ha, talagang nagtitiyaga sa mahabang pila mula main entrance hanggang back exit, di bale nang magka varicose makapag mix and match lang.
Isang dalagita, nakanganga at luwa ang mga mata habang tinitigan ang isang babaeng kalalabas lang ng isang boutique bitbit ang glossy D&G paper bag at seksing-seksi habang rumarampa sa aisle ng mall.
Dalagita: Shet, bongga si lola! Ang seksi nya sa Ha******s!
Kebigan: Asan? (tarantang lilingon-lingon) Ay, oo nga! Ang taray!
(sa kaibigan): sabi ko na sa yo, maganda talaga iyan. Bili ka na kasi.
Dalagita: Kulang pera ko eh. Wala na ko allowance. Me contribution kami sa skol bukas. Pahiram muna, bili ako.
A week after. Si dalagita namamasyal sa isang mamahaling mall. Nakasalubong ang binatilyo niyang kaklase.
Dalagita: Uy, Ronnie, hi! (abot hanggang tenga ngiti ni dalagita at pakaway-kaway na parang isang daang taong di sila nagkikita ni Binatilyo na sa puntong iyon ay clueless at oblivious).
Binatilyo: O, ikaw pala. Di ba alay-lakad today? Kauuwi mo lang ba?
Photography by Kai Hendry. Please visit his Flickr site at: http://www.flickr.com/photos/hendry/298879660/
0 responses to "High or Hyped Fashion?"